อะไรเป็นสาเหตุของการแสดงการได้ยินสำหรับคำสั่งเลี้ยงดูบุตร คำสั่งการเลี้ยงดูและการเยี่ยมเยียน (2023)

เมื่อคู่สมรสหย่าร้าง พวกเขาอาจสามารถบรรลุข้อตกลงเกี่ยวกับการแบ่งทรัพย์สินและค่าเลี้ยงดูคู่สมรส ตลอดจนค่าเลี้ยงดูบุตร การดูแล และการเยี่ยมหากมี จากนั้นข้อตกลงอาจถูกแก้ไขหรือหากทุกอย่างในนั้นดูเหมือนยุติธรรม ได้รับการอนุมัติจากผู้พิพากษาและจะต้องถูกบังคับใช้ผ่านศาล ในกรณีที่คู่สมรสไม่สามารถตกลงกันได้ ศาลจะตัดสินตามเงื่อนไขของข้อตกลงและบังคับใช้

บิดามารดาหรือคู่สมรสจะปฏิบัติตามคำสั่งศาล อย่างไรก็ตาม ความขัดแย้งอาจเกิดขึ้นได้เมื่ออดีตคู่สมรสหรือผู้ปกครองฝ่าฝืนข้อกำหนดในคำสั่ง เช่น ไม่ชำระเงินค่าเลี้ยงดูคู่สมรสหรือค่าเลี้ยงดูบุตร หรือไม่ปฏิบัติตามคำแนะนำในการเยี่ยมเยียน เมื่อสิ่งนี้เกิดขึ้น และอดีตหุ้นส่วนไม่สามารถแก้ไขข้อพิพาทด้วยกันเองได้ พวกเขามีตัวเลือกที่จะนำคดีขึ้นสู่ศาลผ่าน "การไต่สวนสาเหตุ" โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อให้ฝ่ายที่ละเมิดปฏิบัติตาม

การพิจารณาคดีในศาลครอบครัวคืออะไร?

การพิจารณาคดีมีกำหนดในศาลครอบครัวเมื่อผู้ปกครองหรือคู่สมรสฝ่ายหนึ่งยื่นคำร้อง (เอกสารทางกฎหมาย) ต่อศาลเพื่อขอการบรรเทาทุกข์โดยเฉพาะเนื่องจากคำสั่งศาลเกี่ยวกับเรื่องครอบครัวหรือความสัมพันธ์ในครอบครัวถูกละเมิด

การพิจารณาคดีช่วยให้ผู้พิพากษาได้รับข้อมูลเพิ่มเติมจากคู่สมรสทั้งสองฝ่ายก่อนที่จะตัดสินใจเกี่ยวกับข้อพิพาท ฝ่ายที่ถามควรชี้ไปที่บทบัญญัติเฉพาะของคำสั่งศาลที่ถูกกล่าวหาว่าถูกละเมิด และอธิบายว่าคำสั่งนั้นถูกละเมิดโดยละเอียดอย่างไร ฝ่ายตรงข้ามยังมีโอกาสที่จะแสดงให้เห็นผ่านคำรับรองหรือหลักฐานทางกายภาพว่าพวกเขาปฏิบัติตามคำสั่งอย่างไรหรืออาจให้การป้องกันที่ถูกต้องสำหรับสาเหตุที่พวกเขาไม่ปฏิบัติตาม

หลังจากได้ยินจากทั้งสองฝ่ายแล้ว ผู้พิพากษาอาจผ่อนปรนให้หากสถานการณ์จำเป็น การบรรเทาทุกข์มีได้หลายรูปแบบ เช่น

• การออกคำสั่งให้ผู้ฝ่าฝืนปฏิบัติตาม
• แก้ไขลำดับการเยี่ยมชม
• การโอนสิทธิ์ในการดูแลให้ผู้ปกครองอีกฝ่ายหนึ่ง

เมื่อผู้หย่าร้างคนใดคนหนึ่งฝ่าฝืนคำสั่งของผู้พิพากษา พวกเขาอาจถูกมองว่าเป็นการดูหมิ่นศาล ในสายตาของศาล นี่เป็นการประพฤติผิดที่ค่อนข้างร้ายแรง ซึ่งเป็นสาเหตุที่บุคคลอาจต้องรับโทษจำคุกหรือเสียค่าปรับจำนวนมาก

การแสดงสาเหตุการรับฟังเพื่อบังคับใช้คำสั่งช่วยเหลือเด็ก

ทั้ง 50 รัฐและ District of Columbia ยืนยันว่าผู้ปกครองมีหน้าที่ต้องเลี้ยงดูบุตรของตนจนกว่าจะถึงวัยที่เรียกว่า “บรรลุนิติภาวะ” ซึ่งโดยปกติคือ 18 ปี เพื่อให้แน่ใจว่าข้อผูกมัดนี้ได้รับการปฏิบัติตาม ศาลจะออกคำสั่งเลี้ยงดูบุตรซึ่งได้รับการยินยอมจากพ่อแม่หรือศาลจะเป็นผู้กำหนดในกรณีที่ไม่มีข้อตกลง ผู้ปกครองแต่ละคนจะต้องปฏิบัติตามข้อกำหนดที่กำหนดโดยผู้พิพากษาในคำสั่งดังกล่าว

อำนาจศาล

ศาลอาจออกคำสั่งให้แสดงเหตุได้ตราบเท่าที่ศาลมีอำนาจ ดังนั้น กฎหมาย Uniform Interstate Family Support Act (UIFSA) จึงถูกสร้างขึ้นเพื่อให้ศาลหลายศาลมีอำนาจตัดสินได้ และผู้ปกครองไม่สามารถหลีกเลี่ยงการจ่ายค่าเลี้ยงดูบุตรได้ง่ายๆ เพียงแค่ออกจากรัฐที่ออกคำสั่ง

ภายใต้ UIFSA ศาลจะมีอำนาจเหนือผู้ปกครองที่ไม่ได้รับการดูแลโดยที่พวกเขา:

• ได้รับแจ้งและจัดส่งเอกสารทางกฎหมายที่ระบุถึงลักษณะของข้อพิพาท
• ยินยอมตามอำนาจศาลและ/หรือไม่คัดค้าน
• เคยอาศัยอยู่ในรัฐก่อนคลอดบุตรและให้การสนับสนุนทางการเงินระหว่างตั้งครรภ์
• ได้นำเด็กไปอาศัยอยู่อย่างไม่มีกำหนดในรัฐ.
• เด็กคนหนึ่งเกิดขึ้นจากการกระทำที่ผู้ปกครองที่ไม่ใช่ผู้ปกครองมีส่วนร่วมในรัฐ

การบังคับใช้

ในกรณีที่ผู้ปกครองระงับการจ่ายเงินทั้งหมดหรือบางส่วน คู่สมรสที่ไม่ละเมิดจะต้องให้ศาลดำเนินการเพื่อให้มั่นใจว่ามีการจ่ายเงินดังกล่าว ศาลอาจ:

• ออกคำสั่ง: คำสั่งศาลที่เรียกร้องให้จ่ายค่าเลี้ยงดูบุตรที่ไม่ได้รับทั้งหมด คำสั่งซื้ออาจระบุเวลาที่ควรจะได้รับการชำระเงิน
• ระงับค่าจ้าง: ในกรณีที่การจ่ายเงินค่าเลี้ยงดูบุตรถูกหักโดยตรงจากเงินเดือนของผู้ปกครองที่ไม่เป็นผู้ปกครอง
• วางภาระ: ศาลอาจวางภาระในทรัพย์สินจริงหรือส่วนบุคคลเพื่อรับการชำระเงิน หากไม่จ่ายเงินสนับสนุน ฝ่ายที่รับเงินจะมีสิทธิในทรัพย์สินนั้น
• ระงับการหักภาษีรายได้ของรัฐบาลกลาง: การคืนเงินภาษีจะถูกหัก ณ ที่จ่ายเพื่อให้ครอบคลุมค่าเลี้ยงดูบุตร
• ระงับใบอนุญาต: ใบอนุญาตที่ออกโดยรัฐ (เช่น ใบขับขี่หรือใบอนุญาตประกอบวิชาชีพ) สามารถถูกระงับหรือเพิกถอนได้จนกว่าผู้ปกครองจะปฏิบัติตาม
• กำหนดข้อ จำกัด ของหนังสือเดินทาง: ผู้ปกครองที่ไม่ใช่ผู้ปกครองอาจไม่สามารถต่ออายุหนังสือเดินทางได้จนกว่าจะปฏิบัติตาม
• ค้นหาคู่สมรสที่จะอยู่ในการดูหมิ่นศาล: ผู้พิพากษาจะออกคำสั่งให้ผู้ปกครองที่ไม่ได้รับการดูแลต้องถูกจำคุกตามระยะเวลาที่กำหนดหรือจนกว่าพวกเขาจะปฏิบัติตามคำสั่ง

โดยทั่วไป ศาลจะเริ่มต้นด้วยการกำหนดวิธีการที่ล่วงล้ำน้อยที่สุดและออกคำสั่งให้จ่ายเงิน โดยปกติก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ผู้ปกครองที่ไม่ได้รับการดูแลปฏิบัติตาม อย่างไรก็ตาม หากมีการละเมิดซ้ำๆ เกิดขึ้น ศาลจะมีแนวโน้มที่จะออกคำสั่งโดยพุ่งเป้าไปที่ค่าจ้าง ภาษี ใบอนุญาตของผู้ปกครองที่ไม่ได้รับการดูแล หรือระงับการดูหมิ่น

การแสดงสาเหตุการรับฟังเพื่อบังคับใช้คำสั่งอารักขาและการเยี่ยมชม

คำสั่งศาลเกี่ยวกับความรับผิดชอบในการเลี้ยงดูบุตร เช่น คำสั่งให้ดูแลและเยี่ยม เป็นข้อบังคับโดยธรรมชาติ และกำหนดให้ทั้งพ่อและแม่ต้องมีส่วนร่วมหรืองดเว้นการกระทำบางประเภทกับลูก ผู้ปกครองที่ไม่ปฏิบัติตามคำสั่งศาลจะต้องได้รับการเยียวยาทั้งทางแพ่งและทางอาญา ซึ่งออกแบบมาเพื่อนำผู้ปกครองที่ละเมิดกฎมาปฏิบัติตาม และบางครั้งอาจลงโทษพวกเขาสำหรับการละเมิดในอดีตหรือชดเชยผู้ปกครองอีกฝ่ายหนึ่ง

อำนาจศาล

เช่นเดียวกับคำสั่งการเลี้ยงดูบุตร ศาลอาจบังคับใช้คำสั่งให้ปกครองบุตรได้ก็ต่อเมื่อศาลมีอำนาจเหนือทั้งพ่อและแม่ พระราชบัญญัติเขตอำนาจศาลและการบังคับใช้สิทธิปกครองเด็กแบบเดียวกัน (UCCJEA) ได้รับการออกแบบมาเพื่อบังคับใช้คำสั่งดังกล่าวแม้ข้ามพรมแดนของรัฐและระหว่างประเทศ

ภายใต้ UCCJEA ศาลจะบังคับใช้ข้อตกลงการควบคุมตัวที่ได้รับอนุญาตในอีกรัฐหนึ่ง เมื่อคำสั่งของรัฐอื่นนั้นคล้ายคลึงกันอย่างมากกับข้อกำหนดของกฎหมาย คู่สัญญาควรได้รับแจ้งเกี่ยวกับลักษณะของกระบวนการพิจารณาคดีและให้โอกาสปรากฏตัวในศาล

การบังคับใช้

ภายใต้ UCCJEA คำสั่งควบคุมตัวอาจถูกบังคับใช้ด้วยวิธีใดวิธีหนึ่งต่อไปนี้:

• การดำเนินการบังคับใช้โดยเร่งด่วน: การพิจารณาคดีจะจัดขึ้นภายใน 24 ชั่วโมงของการให้บริการ ซึ่งผู้ปกครองที่ละเมิดอาจแสดงการป้องกันที่เป็นไปได้ ศาลจะให้อำนาจปกครองเด็กแก่ฝ่ายที่ย้ายออก เว้นแต่พวกเขาจะได้ตั้งข้อแก้ต่าง ในกรณีฉุกเฉิน อาจออกหมายนี้ร่วมกับหมายสำคัญด้านล่าง
• ใบรับรองการดูแลทางกายภาพ: หากมีแนวโน้มว่าเด็กจะตกอยู่ในอันตรายจากการถูกทำร้ายทางร่างกายหรือถูกย้ายออกไปนอกรัฐ ศาลอาจออกหมายอนุญาตให้เจ้าหน้าที่ของรัฐได้รับการดูแลทางกายภาพของเด็ก
• ตัวเลือกการบังคับใช้ในที่สาธารณะ: เจ้าหน้าที่ ซึ่งปกติแล้วเป็นอัยการ ได้รับอนุญาตให้ดำเนินการทางแพ่งเพื่อตามหาเด็กและอำนวยความสะดวกในการส่งกลับอย่างปลอดภัยหรือบังคับใช้คำสั่งควบคุมตัว พนักงานอัยการอาจขอความช่วยเหลือจากหน่วยงานบังคับใช้กฎหมายและอาจเลือกที่จะดำเนินคดีทางอาญากับผู้ปกครองที่ไม่ปฏิบัติตาม